جشنواره چهلم فیلم فجر و بحران مردانگی
جشنواره چهلم فیلم فجر شاید از محدود جشنواره‌های منسجم فیلم فجر در چهار دهه گذشته باشد. منسجم و یکدست از ان روی که فیلم‌ها به درستی و به وضوح منعکس کننده هم وضعیت سینمای ایران و هم وضعیت سیاسی در سال‌های اخیر هستند.
بحران مردانگی آن بحران حل ناشده و دچار تنش و سترونی بازتاب مستقیمی است از وضعیت سانسور، ممیزی و نظارت روزافزون بر ساختن فیلم‌ها، بنحوی که به زعم مدیر نظارت بر ارزشیابی بجز چهار-پنج فیلم مابقی فیلم‌ها برای گرفتن مجوز اکران همچنان نیازمند بازبینی و حذف برخی از صحنه‌ها هستند.
این وضعیت معوج و اعوجاج مردانگی و اخلاقی در جهان فیلم‌ها انعکاس مستقیم از مساله سانسور نظارت بی‌رحمانه بر فیلم‌ها هستند.
مساله بعدی در کنار آن ایدئولوژیک شدن روزافزون فیلم‌ها است. بنحوی که نهادهای فیلمسازی خارج از سازوکار دولتی به عنوان نهادهایی که صرفا بازگو کننده روایت‌های مشخص و ایدیولوژیک از تاریخ و وضعیت هستند حضور بسیار چشمگیر و تعیین کننده‌ای در جشنواره امسال داشتند. آنهم ازطریق حضور فیلمسازان و کارگردان‌های فیلم‌اولی‌و ناشناخته‌ای که مشخصا به راحتی می‌توانستند افسار ذهنیت و فیلم سازی را بدست گرفته و آنها را به ساختن فیلم‌هایی مطلوب ایدئولوژیک خودشان وادارند.
در چنین جشنواره‌ای که بسیاری از فیلمسازانی که در ابتدای دوره فیلمسازی خود هستند مثل سعید روستایی از دادن فیلم‌هایشان به جشنواره طفره می‌روند و هیج انگیزه و علاقه‌ای به اکران و نمایش فیلم خود در جشنواره ندارند و از سوی دیگر با به قدرت رسیدن سیاست‌های فرهنگی دولت رئیسی که کاریکاتوری از دولت دوم احمدی‌نژاد در وضعیت سینمایی است.
جشنواره امسال به احتمال زیاد پیش‌قراول آن چیزی خواهد بود که در سال‌های آینده با حدت و شدت بیشتری در جشنواره تجربه خواهیم کرد. یعنی خالی شدن جشنواره از نامها و فیلمسازان معتبر و شناخته شده و به عبارت دیگر فیلمسازانی که درمیان منتقدان و علاقمندان همچنان انگیزه‌ای برای تماشای فیلم‌هایشان وجود دارد.
و افزایش روزافزون فیلمسازان تازه‌کار و یا بعبارت دیگر همان تکنسین‌های کارنابلدی که حاضرند با دریافت بودجه‌هایی به ساخت فیلم‌هایی بپردازند که سرمایه‌گذار و تهیه‌کننده‌هایی که عمدتا افرادی حکومتی ولی خارج از سازوکار دولتی در ایران هستند به آنها پیشنهاد دهند.
بنابراین جشنواره امسال از این جهت جشنواره‌ای منسجم و یکدست است که بخوبی می‌توان وضعیت سینمایی و حتا وضعیت فرهنگی و هنری ایران در سال‌های آتی را در آن مشاهده کرد.
